THEODOOR WILLEMSEN - INTERIEURONTWERPER

VAN NIETS IETS MAKEN

‘We werkten van jongs af aan mee in het bedrijf van mijn vader. Ik vond het werk in de kas nooit vervelend, integendeel. Na de middelbare school koos ik dan ook voor een studie Bloemsierkunst aan de middelbare tuinbouwschool. Daar kwam ik erachter dat ik dingen echt anders doe dan anderen. Dat wist ik toen nog niet, maar dit is echt typerend voor mij en mijn werk. Ik maak van niets iets, het moet altijd apart.’

ALS GOD IN FRANKRIJK

‘Vervolgens koos ik voor de meesteropleiding in bloemschikken. Maar toen mijn broer en zwager mij een half jaar later benaderden om hun kwekerij over te nemen, hing ik mijn schooltas definitief in de boom. Zo trad ik op 24-jarige leeftijd in de voetsporen van mijn vader. Drie jaar later kreeg ik de kans mijn bedrijf te verkopen en vertrok ik naar een nieuwe betrekking in Frankrijk. Daar heb ik negen maanden lang de leiding gehad over een groot plantenexportbedrijf. Driekwart jaar keerde ik terug naar Nederland.’

PASSIE VOOR BLOEMEN

‘Ik ben met mijn laatste guldens naar de bank gestapt om bij te lenen voor de overname van een bloemenzaak in Lobith. In de zes jaren daarna deed ik waar ik goed in was: bloembinden. Maar zoals gezegd wel anders dan anderen. En toen werd ik op een dag gebeld door Alie, een oude schoolvriendin. Ze had oren naar mijn visie voor haar eigen bloemenwinkel en toen ik een week later in Zevenaar een pand vrij zag staan wist ik het: we gaan samen in de bloemen. Dat we stapelverliefd werden, bleek onvermijdelijk. Een maand later werkten en woonden we samen. Het bleek dat we een powerkoppel zijn.’

PHILIPPE STARCK

‘De manier waarom Alie en ik onze zaak leidden -je kunt het out-of-the-box noemen, we verkochten bijvoorbeeld ook kunst- viel op en voor we het wisten openden we zaak nummer drie in Oosterbeek. Hoe ik de stap naar het interieurontwerp maakte? Alie en ik waren zeer gecharmeerd van een prachtige bank van Philippe Starck. Deze bank kostte echter dertienduizend gulden en zo’n aankoop zag ik niet zitten. Ik ben op zoek gegaan naar mogelijkheden om zo’n bank goedkoper in te kopen en voor ik het wist, waren we dealer van het Italiaanse merk Driade.’

VAN KWEKER, NAAR BLOEMKUNSTENAAR, NAAR INTERIEURDESIGNER

‘Onze winkels en etalages boden niet voldoende ruimte voor ons groeiende assortiment. Daarom zijn we onze aan een van de winkels gelegen loft gaan openstellen voor publiek. De mensen zagen bij ons dingen die ze nog nooit hadden gezien en vonden het geweldig. En ook bij de pers bleven we niet onopgemerkt. Na een artikel in Huis & Interieur liep het storm. Zowel opdrachtgevers als leveranciers klopten bij mij aan. In 2000 kreeg ik mijn eerste grote opdracht: ik mocht een heel kasteel inrichten. Hoe ik aan deze klus kwam? Een vriend van mij, een designer, was de opdracht vanwege de kosten misgelopen. Hij tipte mij voor een lager bedrag in te stappen. Maar je begrijpt: ik doe de dingen graag anders. Ik ben met de opdrachtgever gaan praten en heb mijn ideeën op tafel gegooid. Het kasteel zou een groot restaurant krijgen en in dat restaurant moest een lift komen. Denk eens mee: op welke plek in een restaurant wil niemand zitten? In het midden toch? Dat is namelijk de plek die altijd bekeken wordt. De uitgelezen plek voor de lift dus. Niet lang daarna is de door mij ontworpen lift precies op die plek geplaatst. En het eten dat van boven naar beneden wordt gestuurd, krijgt de aandacht die het verdient. Geweldig! De laatste vier jaar werk ik veel samen met een projectontwikkelaar Solayman Bouharrou, hij heeft mij uitgekozen omdat niets mij te gek is. We doen fantastische projecten: mooie huizen en gave hotels. En tussendoor doe ik wat liefdadigheidsprojecten, net zo geweldig om te doen.’

WERELDWIJD

‘Wat je van ver haalt, is lekker. Tenminste, het meeste dan. Ik haal veel materialen uit het buitenland en dan bij voorkeur handwerk. Oh, ik ben echt gek op mensen die iets met de handen kunnen. Die heb je overigens ook in Nederland hoor! Ik heb een uitgesproken smaak en zeg alles wat ik op mijn hart heb. Ik vind iets mooi of niet en dat maak ik direct duidelijk, maar ik bied altijd een alternatief. Mijn kleur- en materiaalkeuzes zijn bijzonder te noemen, volgens mijn vrouw ben ik een kleurendislect. Maar ik houd nu eenmaal van bijzonder.’