Sandra van Spankeren - interieurontwerpen

DOWN SOUTH

‘Zo kwam ik ruim zeventien jaar geleden in Texas terecht. In die tijd was ik nog niet professioneel bezig met interieurontwerp, maar ik nam ons nieuwe onderkomen flink onderhanden. We kozen bewust voor een plek midden in de Amerikaanse samenleving, zuurkool eten bij de Hollandse club in een expatwijk was niets voor ons. Ik richtte het huis naar Europees gebruik in met lichte meubels , bijzondere stoffen en dito accessoires ;dat viel op. Al snel had iedereen in de buurt het over ons interieur en voor ik het wist, stroomden de opdrachten binnen. Mijn zaak liep zonder dat ik er erg in had, terwijl ik feitelijk alleen een juridische achtergrond had. Hoewel.. ik heb in mijn jeugd zoveel plekken bezocht en de woningen van mijn ouders stonden vol kunst en tribal art, eigenlijk ben ik door mijn ouders opgeleid in creativiteit en hebben zij mij leren kijken.

DEMENTIE, EEN LISTIGE AANDOENING

‘Tegenwoordig richt ik me nog steeds op particulieren en werk ik voor sportclubs, maar mijn hart ligt bij de kleinschalige zorg voor dementerende ouderen. In deze niche floreer ik. Ik mag voor één van de grootste particuliere zorgaanbieders in Nederland hun dertig locaties -veelal historisch erfgoed zoals kerken en kloosters- voorzien van passende interieurs. Dementie is een listige aandoening. Dementerende mensen grijpen vaak terug naar vroeger. Dat was ook de reden dat veel bejaardenhuizen vroeger werden ingericht met oubollige kleedjes en aanverwante materialen. Dit soort visuele elementen is enorm belangrijk, maar het kan ook anders. Neem de schilderijen van Muurmeesters: in de kern grijpen ze terug naar vroeger, maar ze zijn verpakt in een prachtige moderne jas. En kijk naar stoffen, mensen aaien vaak over een stoel. Wanneer je deze uitvoert in velvet ervaren ze het gevoel van vroeger. Zo pas ik ook veel Delfts Blauw toe, maar dan wel in moderne potten en vazen'

KERS OP DE TAART

‘Ik heb respect voor de oorspronkelijke ideeën van de ontwerpend architect. Daarom blijft het karakter van een bouwwerk in mijn projecten altijd onaangetast. Dat brengt regelmatig flinke uitdagingen met zich mee. Vooral omdat we aan omgevingen voor dementerende ouderen werken. Een voorbeeld: een dame of heer op leeftijd eet het liefst met haar of zijn rug naar de muur. Dat betekent wanneer de eetzaal in een oude kapel wordt gevestigd er maar een beperkt aantal mensen kan eten. Tenzij je hier een oplossing voor vindt. Die uitdaging vind ik fantastisch. Het is heel leuk om particulieren en sportclubs te voorzien van een mooi interieur, maar dat ik voor deze mensen -die aan het laatste stuk van hun leven zijn begonnen- iets toe mag voegen, is echt de kers op de taart.’

DE EVOLUTIE VAN SMAAK

‘Oog voor detail en nieuwsgierigheid zijn me met de paplepel ingegoten. Mijn moeder liet mij al heel jong het verschil tussen een IKEA-kast en een antieke kast met zwaluwstaartverbinding zien. De eerste valt na twee verhuizingen uit elkaar, de tweede gaat drie eeuwen mee. Vroeger vond ik dit soort meubels aartslelijk, maar inmiddels kan ik veel stijlen waarderen. Grappig om te zien hoe smaak evolueert. Als ontwerper vraag ik mijn cliënten welk element -denk aan een schilderij of een erfstuk- voor hen onmisbaar is, zodat ik daar het interieur omheen kan bouwen. Ik zoek dus geen schilderij bij een bank, ik zoek een bank bij het schilderij.’

SANDRA LUST GEEN EENHEIDSWORST

‘Kijk maar eens heel kritisch naar interieurs. Er zijn maar heel weinig huizen waar echt mooie kunst hangt of staat. De meeste interieurs hebben dezelfde uitstraling-. Wat niet betekent dat ik nooit trends verwerk in een interieur. Neem de stalen deuren met glas die bijna iedereen in zijn interieur toepast: ik snap dat. Dit materiaal creëert verbinding. Tussen ruimtes en tussen mensen. Zo’n trend pas ik dus zonder moeite toe in interieurs, juist vanwege de gedachte erachter. Creativiteit wordt gevoed door wederkerigheid. Mijn klant voed mij met verhalen. Tijdens een eerste gesprek gaat het dan ook nauwelijks over het interieurs. Ik wil weten wie de klant is, waar hij of zij vandaan komt, wat hem of haar inspireert, wat hij of zij vreselijk vindt. En dan maak ik het befaamde moodboard en geef vervolgens de opdracht de helft van mijn input eraf te halen en te vullen met dingen die mijn klant belangrijk vindt.’

OVER ZINTUIGEN

‘Mijn zicht is voor mij onmisbaar. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat ik mijn succes te danken heb aan het feit dat ik zo visueel ben ingesteld. En dit oog voor detail is gevormd door alles wat ik heb meegemaakt. Door als kind door Parijs te lopen en de architectuur te ervaren, doordat ik al jong werd geconfronteerd met de beelden van Giacometti en ga zo maar door. Hier ben ik mijn ouders ongekend dankbaar voor. Voelen betekent voor mij vooral aanvoelen. Luisteren naar de klant, open staan voor zijn of haar wensen, de verdieping zoeken.’

‘Mijn interesse gaat uit naar progressief experimenteel design. Daarom ben ik ook dol op het werk van het in Istanbul gevestigde ontwerp duo Autoban. Ze zien alle dimensies, zijn onvoorstelbaar goed in architectuur, industrieel ontwerp én design, deze twee mensen kunnen echt alles! Ik ben dol op ontwerpers die buiten bepaalde kaders durven te treden, die durven te schuren. Zelf probeer in mijn ontwerpen altijd verrassende elementen toe te passen. Mijn interieurs stralen rust, evenwicht en licht uit'

AANDACHT

‘Ik vind het interessant om te ervaren dat je een ruimte met een ontwerp hufterproof kunt maken. Zes jaar geleden heb ik een hockeyclub opnieuw ingericht. Ik heb hier gekozen voor toepassing van onder meer mooie stoffen banken. Een bijzondere keuze zou je zeggen, maar deze banken zijn tot de dag van vandaag om door een ringetje te halen. Hoe dat kan? Door aandacht te schenken aan zaken, geven mensen aandacht terug. Zet je ze daarentegen in een breekomgeving, dan komt er negatief gedrag bovendrijven. Deze theorie geldt zelfs voor gevangenissen. In een zorgvuldig ingerichte ruimte is de kans dat gevangenen elkaar de hersens inslaan stukken kleiner dan in een genoemde breekomgeving. Doe er je voordeel mee!’ ■